Nagparamdam
sa lamig ng libingan
At dilim
ng mga hungkag na mata;
Ang
langit parang yungib na walang katapusan
Na
paglalakbayan ng mga barko ng sakuna.
Lahat-lahat,
katahimikan gaya
Na hindi
na magpapakumbaba; ang mga dibdib punumpuno ng kamandag;
Nagngangalit
ang mga bagang. Lahat-lahat, naulinigan ko
Ang unang
gansa sa silangan parang matigas na tunog
Ng
paglikha, paghuhukom. Ang mga makikislap na daliri
Sigaw na
di masusupil sa lupa ang kaloob. May tinig
Sa
hangin, nakalulunos. Pakinggan mo ang mga dagundong
Na
magwawasak sa mga bundok, na maglilipat sa kanila;
Kilala ko
ang kapangyarihang bukal ng asupre at apuy.
Tingnan
mo ang daigdig, gapitak lamang na iyak, gapatak
Na luha!
Nakikita ko na ngayon ang isang pagkawasak
At
pagkabuo. Oo, ito na ang simula
At wakas.
May tinig sa hangin, nagsasabi:
Bumangon
na kayo, ang talampakan ng araw nasa lupa na!
--JUAN
S.P. HIDALGO
(Salin ni Ariel S. Tabag)
ANG
ORIHINAL NA BERSIYON SA ILOKANO :
Ti Dapan ti Init Addan iti Daga
Nagparikna
babaen ti lamiis ti tanem
Ken
sipnget dagiti kawaw a mata;
Ti langit
kasla rukid nga awan ungpotna
A
paglayagan dagiti bapor ni didigra.
Amin-amin,
ulimek kasla nagginnura nga agayan-ayat
A dinton
agrinnukma; dagiti barukong napno iti gita;
Agngarngariet
dagiti panga. Amin-amin, naallingagko
Ti umuna
a gansa iti daya kas natangken nga aweng
Ti
pannakaparnuay, pannakaukom. Dagiti nasilap a ramay
Ikkis di
masaba iti daga idatengda. Adda timek
A nadagem
iti angin. Denggem dagiti kanalbuong
A mangrebba
kadagiti bantay, a mangyakar kadakuada;
Am-ammok
dayta a bileg a dissuor ti asupre ken apuy.
Kitaem ti
lubong, sangapirit laeng a sangit, lua
A
sangkatedted! Makitak itan ti maysa a pannakadadael
Ken
pannakaparnuay. Wen, isu daytoyen ti pangrugian
Ken
paggibusan. Adda timek iti angin, agkunkuna:
Bumangonkayon,
ti dapan ti init addan iti daga!
(Naipablaak iti BANNAWAG, Hulio 6,
1964; nairaman iti Pamulinawen, Dandaniw, 1949-1975, Jose A. Bragado ken
Benjamin M. Pascual, editors, Metro Manila: GUMIL Filipinas, 1976.)
No comments:
Post a Comment